Paweł Księżak

Na stoliku zwanym losem
rozkładałem karty nam
Na stoliku zwanym losem
co w ogrodzie był bez ścian
Na stoliku zwanym losem
zapaliłem kilka świec
lecz nie zapytałem
czy ty tego chcesz
Zmarnowałem miłość naszą
zmarnowałem nasze sny
Zmarnowałem miłość naszą
i wypiłem twoje łzy
Pasjans życia – Mowa Erica
Wybacz proszę to cierpienie
wyburz ściany z tamtych kart
Wybacz proszę udręczenie
bo odchodzić w światło czas
Przy stoliku zwanym losem
ja nie siedzę droga już
tamte sprawy rozwiał wiatr
a te sny mi przykrył kurz
Wziąłem teraz z kurzu karty
Wkładam Cię do talii już
w ten futerał ten wytarty
co młodością bywał cóż
Z czasem znikną nasze rany
może wtedy się spotkamy

© Paweł Księżak

Już idzie wiosna
już chłody milkną
już kwiaty kwitną
Już idzie wiosna
Znów świeci słońce
życiodajne, ssące
Boską moc stwarzania
jedyną, bez pohamowania
budzącą wszystko na
pod, z przodu, z tyłu

© Paweł Księżak

Na stoliku zwanym losem,
rozkładałeś moje karty
Przy stoliku zwanym losem
planowałeś nasze starty
lecz me życie to nie gra
to nie talia twoich kart
zrozum to nie było tak
dalej jesteś wiele wart
Rozłóż, rozłóż pasjans życia
rozłóż karty jeszcze raz
Ja nic nie mam do ukrycia
przecież wszystko w kartach masz
Ty myślałeś że poczekam
ja nie chciałam czekać już
W kartach było, że ja zwlekam
lecz te karty przykrył kurz
A pod kurzem walet karo
oczarował umysł mój
mierzył życie inną miarą
obcy był mu życia ból
Oceniłeś to jak chciałeś
przewróciłeś stolik nasz
spadła lampka parę świec
i ja zwykła karta też
Proszę weź te z kurzu karty
rozłóż drugi trzeci czwarty
Nie bój się mój drogi życia
mimo że już nie ma nas
Może kiedyś się spotkamy
może zmienią się twe plany

© Paweł Księżak